Απίστευτο...
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω,πώς να σου το πω;
Έλεγα περνούν τα χρόνια,θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο ν'αλλάξεις χαρακτήρα.
Τζάμπα κρατάς λογαριασμό.
Τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου.
Μέσα σ'αυτό το σπίτι,πριγκηπέσσα μου.
Το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας.
Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ.
Λάθη, στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά.
Πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου.
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου.
Μέσα σ'αυτό το σπίτι,πριγκηπέσσα μου.
Το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας.
Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας.
2 σχόλια:
Ωραίο και φαντάζομαι στοχευμένα αφιερωμένο...
Πάντα! Το επώμενο βέβαια θα είναι αφιερωμένο σε μένα. Ίσως γιατί το κρύο ήρθε ξαφνικά και μας άλλαξε τη διάθεση.
Δημοσίευση σχολίου