Και τώρα;

Είναι πραγματικά μεγάλη τύχη το να κάνει κάποιος το χόμπι του επάγγελμα. Ή τουλάχιστον να κάνει κάτι δικό του και μέσα από τη δημιουργία της δουλειάς του να ολοκληρώνεται σαν άνθρωπος.
Τις περισσότερες φορές, όμως, η δουλειά είναι το μέσο για να κερδίζεις χρήματα, χωρίς να σε εκφράζει και χωρίς να σε ευχαριστεί. Το άγχος της καθημερινής τριβής, τα νούμερα που δεν έρχονται, τα παράπονα και οι γκρίνιες του αφεντικού, σε οδηγούν σε αδιέξοδο.
Επιπροσθέτως, καθώς μεγαλώνεις, οι ανάγκες αυξάνονται και οι υποχρεώσεις μεγαλώνουν.
Και έτσι, φθάνεις σε ένα σημείο, να βλέπεις τη δουλειά σαν βάσανο και η απόδοσή σου να πέφτει.
Τι κάνεις τότε; Συνεχίζεις με το άγχος και την πίεση γιατί η εργασιακή αβεβαιότητα σε τρομάζει;
Ή παίρνεις το ρίσκο και ξεκινάς κάτι δικό σου από το μηδεν αλλά χωρίς τα στάνταρ του μισθού σου;
Συγχρόνως, όσο το σκέφτεσαι, τα παράπονα του αφεντικού για την πτώση της αποτελεσματικότητας συνεχίζονται...