Oλυμπιακός Vs Μαρία η άσχημη

Αδέρφια bloggers καλώς σας ξαναβρίσκω!
Ευχαριστώ για την υπομονή σας και τα καλά σας λόγια. Άλλαξαν αρκετά πράγματα στη ζωή μου αλλά η αίσθηση του να σας γράφω παραμένει η ίδια!
Παντρεύτηκα και όλα πήγαν υπέροχα. Πιο καλά απ’ ότι περίμενα. Έγινε φοβερό πάρτι που κράτησε ως τις 4 το πρωί. Είχα πολύ λίγα πράγματα να κάνω βέβαια σε σχέση με τη γυναίκα μου (πολύ περίεργο μου ακούγεται το «η γυναίκα μου») αλλά αυτό που με ανέβασε πολύ εκείνη τη μέρα ήταν το κουστούμι μου –ήταν ένα άπαιχτο ΝΑ- και το ότι ήπια δυο famous πριν την εκκλησία και άλλα δυο πριν το κέντρο. Μου έφυγε όλο το άγχος και η κούραση και τα έδωσα όλα.
Την επόμενη μέρα το μεσημέρι φύγαμε αφού πετούσαμε για Παρίσι, όπου κάναμε πρωτοχρονιά κάτω από τον πύργο του Άιφελ. Πανέμορφη εμπειρία και ακόμα πιο όμορφο το Παρίσι στολισμένο χριστουγεννιάτικα. Μείναμε μια εβδομάδα και όλα θα ήταν απλώς υπέροχα αν δεν πηγαίναμε Disneyland. Καταπληκτική εμπειρία!!! Λες και στην είσοδο εκτός από λεφτά δίνεις και καμιά εικοσαριά χρόνια να στα κρατήσουν μέχρι να ξαναβγείς. Γίνεσαι παιδί και ζεις ένα παραμύθι. Θες να τα δεις και να τα δοκιμάσεις όλα. Να παίξεις, να γελάσεις, να ονειρευτείς.
Γυρνώντας Ελλάδα μας περίμενε ένα άδειο σπίτι, στο οποίο έπρεπε να μπουν τα πάντα. Από κούπες του καφέ έως έπιπλα και ηλεκτρικά είδη. Τσεκάραμε τη λίστα γάμου, τα λεφτά, τα δώρα και αρχίσαμε να τρέχουμε για να πάρουμε τα βασικά τουλάχιστον ώστε να μείνουμε επιτέλους μαζί. Τα «βασικά» βέβαια έχουν διττή ερμηνεία. Βασικά για μένα είναι η τηλεόραση, ο υπολογιστής, το στερεοφωνικό, ο καναπές, ενώ για τη δικιά μου «βασικά» είναι η ηλεκτρική σκούπα, το τηλέφωνο, το πλυντήριο πιάτων και το τραπεζάκι μέσης (μετά έμαθα ότι είναι το τραπέζι του καθιστικού).
Anyway, τα βρήκαμε και σήμερα το σπίτι είναι σχεδόν έτοιμο. Παρεμπιπτόντως, (ά! Ωραία λέξη, έχει και το μπιπ έτοιμο μέσα!), παρε-μπιπ –τόντως λοιπών, έπιασα για πρώτη φορά black & decker στη ζωή μου, έμαθα ποιες είναι οι ξυλόβιδες και οι νοβοπανόβιδες, τα ούπατ και τα 6άρια τρυπάνια. Αγόρασα μόνος μου runner για το τραπέζι της τραπεζαρίας, ποτήρια νερού και ουισκιού και πολλά άλλα που τα έβλεπε η μάνα μου και κουνούσε το κεφάλι της κατά τις 90΄μοίρες από καμάρι και τις άλλες 90΄από παράπονο.
Είναι υπέροχη η αίσθηση να έχεις δικά σου πράγματα, να σου ανήκουν και να τα φροντίζεις. Υπάρχουν βέβαια, και προβλήματα. Κυρίως στην ερμηνεία των όρων καθαριότητα, χώρος μου, τηλεκοντρόλ, θέση στον καναπέ, κ.α. αλλά είναι πταίσματα.
Αγαπητοί μου bloggers, έχουν αλλάξει κάποιες συνήθειές μου, κάποιες προτεραιότητες αλλά κυρίως οι ψυχολογία μου. Είναι πολύ καλά και το χαίρομαι!

Άντε και στα δικά σας οι λεύτεροι!!!

Τα ξαναλέμε σύντομα …, πάω να περάσω τα φωτιστικά.